Columns 2014

Geschreven door de huisdichter Nelis Dijkshoorn.

Zaterdag

De Westerborkse zeik-theater-zuip-feest-week staat weer voor de deur en dus kan het logistieke gesodemieter weer van voor af aan beginnen. De steeds hoger wordende leeftijd brengt ook steeds meer luxueuze problemen met zich mee, waardoor vanwege alle kussens, koffiezetapparaten en jacuzzi’s, drie auto’s voor negen personen niet meer genoeg is. In het kader van “take one for the team” besluiten Nelis en Paulus, om op dat moment onduidelijke redenen, zich geheel vrijwillig tot het spoor te wenden. De reactie van de rest van de groep hangt een beetje in tussen verbazing en lichtelijk seksuele opwinding, maar de groep accepteert deze nobele beslissing. Wisten zij veel dat departement ‘sfeer verzieken’ die nacht de A6 heeft vol gestrooid met glas, kraaienpoten en kippen.

Vol van binnenpretjes loopt het tweetal naar de moltrein, welke volgens planning vertrekt. Datzelfde kan, tot grote verbazing van onze helden, gezegd worden van de trein, welke slechts twee minuten na binnenkomst op station Duivendrecht vertrekt. Bovendien is deze verbinding nog nagenoeg perfect ook! Licht ontdaan van deze onverwachte meevaller, stapt het illustere duo in.

Tussen Duivendrecht en Weesp gebeurt er weinig noemenswaardigs, wat al een prestatie op zich is. Ondertussen druppelen er verschillende berichten binnen over filevorming op de A6 en het tafereel aan de horizon lijkt dat vermoeden te bevestigen. Volledig begaan met het lot van de groep, besluiten Snip en Snap foto’s te maken van dit fenomeen en door te sturen naar de rest.

Nagenietend van de ellende van de anderen, hobbelt de trein het altijd mooie Almere in. Nostalgisch uit het raam starend denk ondergetekende terug aan zijn loopbaan in het Almeerse schoolsysteem, wanneer plots de nieuwbouwwijken worden vervangen door keiharde wildernis, begroet door Paul met de constatering “Hee! Landschap!”, ook wel bekend als de Oostvaardersplassen.

Op zoek naar de Big Five turen onze helden verwachtingsvol uit het raam, maar zij weten enkel gras, bomen en zebra’s te ontwaarden. Nadat ook Lelystad zonder moeite wordt afgeschut, stiefelt de trein de Hanzalijn op. Gebaseerd op berichten in de Whatsapp-groep, wordt geconcludeerd dat Ernst en Bobbie flink zijn uitgelopen op de rest. De voorsprong van de kopgroep op het peloton bedraagt inmiddels een hele provincie. Thijs waagt dit te betwijfelen door te beweren dat ook zij in Flevoland zijn aangekomen, helaas voor hem is Flevoland voor onze globetrotters al een half uurtje niet meer aan de orde. Zwolle wordt gelaten voor wat het is en terwijl Staphorst weer flink wordt uitgescholden door het tweetal, beginnen de symmetrische vensterbanken alweer in grote getalen op te doemen.

Maar het optimisme van Bassie en Adriaan is van korte duur, als blijkt dat Darth Vader zijn hulptroepen heeft ingezet om de vrolijkheid nog even vakkundig weg te werken. Deze vindt men in een hoogbejaarde conductrice met een ochtendhumeur. Het meereiskaartje van Nelis blijkt namelijk niet rechtsgeldig en dat leidt toch de nodige consternatie en uitwisseling van kennis van ongeneselijke geslachtsziektes en beroepssuggesties voor familieleden. Met name deze goedbedoelde adviezen worden door het NS-personeel niet op prijs gesteld en de spoorwegpolitie komt eraan te pas om Jansen en Janssen uit het station te verwijderen en de coffeecorner in te jagen, alwaar zij de komende 20 minuten zijn veroordeeld tot het volgen van een dieet bestaande uit koffie en appelgebak.

Kort voordat de politiehelikopter arriveert besluiten twee van de drie musketiers hun kans te wagen en springen zij snel in de bus die hen naar de rotonde van Schoonloo zal brengen. Na een door de vijand niet verwachtte benadering uit het noorden, arriveren Dommel en Semafoor bij Mount Doom. Het was een gedenkwaardige reis, vol met geouwehoer, nutteloze opmerkingen en onbegrepen grappen.

Zondag

Maandag

Dinsdag

Na weer een lange nacht vol moordlustige liefdesliedjes, alcoholische versnaperingen en gebroken beloftes, staat de traditioneel zware dinsdag op het programma. Nieuwkomer Leo heeft zich inmiddels stevig vastgenesteld in het klassement voor de gele leiderstrui, terwijl oude rot Wim "De Vos" Schönermarck en aanstormend talent Floortje volgen op gepaste afstand.

Paulus liet zondag zijn talent zien in de afdaling, maar zijn gebrekkige klimtalent speelde hem maandag parten. Maria is inmiddels verder weggezakt in het klassement en dat is slecht nieuws voor morgen, dan staat er een tijdrit op het programma...

Vandaag stond een-derde van de triatlon op het programma, waarin vooral het frisbeeonderdeel een gedenkwaardig verloop had en Wim liet zien nog veel meer met zijn rechterhand te kinnen. Ook de bijdrage van de steraankoop Ronald mocht echter niet vergeten worden.

Inmiddels draait het vrouwenadoptieprogramma op volle toeren en hebben wij inmiddels één Anouk en twee Tessa's in de groep mogen verwelkomen. Met name Anouk is een persoon met mogelijkheden, aangezien ze de bijnaam "Arie" aangemeten heeft gekregen. De periode die na de inspanning volgde, bestond vooral uit next-level loungen en het nodige gespetterspieterspater.

De woordgrappen omtrent de Duitse worst mochten niet ontbreken, net als de opbaring die Nelis had toen Frank hem probeerde te censureren. De krachttermen en scheldwoorden bleken erg moeilijk te vinden, tot grote ontsteltenis van de schrijver. Na een onverwachte ontploffing van energie van ondergetekende, was het tijd voor de avondetappe en de huishoudelijke mededelingen.

Een lange slapeloze nacht vol dilemma’s ligt voor ons. Tot morgen!

Woensdag

Al vroeg werd duidelijk dat de woensdag wel eens een goede dag voor de groep zou kunnen worden. Kort nadat Nelis het certificaat van officiële scherpte had mogen ontvangen van Wim, waren het Paulus, Nijn en eerstgenoemde die de dag een goede aftrap gaven middels een demonstratie synchroon tandenpoetsen. De demonstratie leek feilloos, ware het dat het eindigde in een fontein van water, tandpasta en andere lichaamseigen stoffen. Deze uitvoering van de Tata-show bleek dus voor verbetering vatbaar.

Eerder op de avond bleek dat Frank de rode lantaarn droeg, waardoor bij hem de degradatiezorgen behoorlijk beginnen toe te nemen. Hoe anders is dat voor Wim en Leo, die in het nieuwe 5-3-2-systeem optimaal tot hun recht lijken te komen en, ondersteunt vanaf het middenveld, de ene na de andere nieuwe BK-klassieker ten gehore brengen.

Inmiddels lijkt Wim, dankzij zijn luchtbed, een volledig zakelijke benadering op het slapen te hebben ontwikkeld. Hij streeft erna een dusdanige hoeveelheid alcohol tot zich te nemen om een system shut-down te verwezenlijken. Deze duurt tot het reboot-moment en binnen 3,5 seconden is hij volledig functioneel. Effectiviteit viert hoogtij, dit gaat echter wel ten koste van het comfort.

Op workshopgebied bruist het kamp weer als vanouds. De rustdag van gisteren heeft het peloton erg goed gedaan en het tempo ligt weer moordend hoog, waardoor de ene na de andere recordtijd wordt neergezet. Frank, Nijn, Maria en Thomas hebben zich toegelegd op het maken van discutabele selfies, terwijl Floor, Paul en Mufasa ervoor kozen andermans schilderij te verkloten.

Aan de andere kant van het Drentse woud lijkt de C1000 voedingsbodem te zijn voor de nodige consternatie, als blijkt dat Laura, bij de beoogde aankoop van een fles wijn, haar ID te zijn vergeten. In de rug gesteund door de immer behulpzame Frank, mag zij, na verwijdering uit de supermarkt, tóch de fles wijn meenemen. Hiermee wordt een humanitaire ramp ternauwernood voorkomen...

In het avondgloren wordt ons een verhaal te horen gebracht waarin Arie tot in groot detail vertelt hoe zij zich tijdens Kerst volledig heeft lopen bezatten en lekker over de kerkgrond heeft gebrokt.

In de tussentijd krijgt Thomas Death by Westerbork en begint de balansdag van Wim langzaam zijn tol te eisen. Zo bleek hij de hele week met zijn hand in de koffiemok vastzitten, maar gelukkig was het euvel al binnen een halve minuut te zijn opgelost.

Nadat Nelis nog even had geconcludeerd dat, vanwege de vele dubbele namen, er een hoop te ruilen zou zijn als iedere deelnemer een Pokémon-kaart zou zijn, mochten de mededelingen weer een hoop stof opwaaien, waarna het nachtelijke gewoel weer kon gaan aanvangen.

Welterusten!

Donderdag

Nu komt het erop aan. Nu worden de jongens van de mannen gescheiden. De donderdag is traditioneel de zwaarste dag voor de gehele groep. Dit zien we vooral terug in de opkomst van de groep in de vroege morgen, die maar mondjesmaat op gang komt.

De gedachtes gaan al snel terug naar gisteravond, waarin er weer het nodige gaande was. Zo gebeurde er weer van alles bij kampvuur en het meertje en werd een prettig gesprek door twee onverlaten ruw verstoord toen zij probeerden de immer alerte blik van onze huisschrijver te ontwijken middels een tentdoek.

Een goed initiatief, maar de uitvoering was, mede door onophoudelijk gegiechel van Paulus, bijzonder matig. En dat was natuurlijk zonde, aangezien Frank liet zien de weg in het donker uitstekend te kunnen vinden en met name het vinden van de boomstronken bleek iets te zijn wat hem erg goed af ging!

Inmiddels lijkt het Tessa-vraagstuk eindelijk te zijn opgelost, nu Tessa 1 en Tessa 2 zijn omgedoopt tot Fissa en Tissie. Een opluchting voor velen en met name voor de dames, die zichtbaar gebukt gingen onder de stress.

Goed, de dag van vandaag. Donderdag is weer typisch zo’n dag waarop er een hoop geciteerd wordt uit het werk van Neerlands dichter A. Stolwerk. Veruit de meest gehoorde was vandaag: "Zullen we anders effe een pauze houden?"

Dat gold ook voor de workshops vandaag, die bol waren van pauzekansen. De collectieve behoefte om te gaan bouwen, die gedurende de nacht klaarblijkelijk was ontstaan, kon worden gevoed door een decor-bouw-workshop. De voltrekking van deze workshop was erg prettig, er was voldoende voor de dansers om (vol overgave) in te klimmen, al was het einde een beetje een anti-climax dat resulteerde in het afbreken van twee-derde van de stellage.

Hoewel deze beslissing van het hoofdkantoor aanvankelijk niet kon rekenen op al te veel enthousiasme van de crew, was het resultaat (de dans die in de stellage werd uitgevoerd) erg bevredigend!

In de tussentijd waren Paulus en ondergetekende in een rechte lijn de Ieberenplas ingelopen en verder mocht het volleyballen weinig naam hebben.

De laatste dag is aanstaande, dus wil de groep nog bepaalde zaken doen en/of afwikkelen, wordt de tijd langzaamaan steeds nijpender...

Wie weet wat deze nacht ons zal brengen, maar voor alsnog: Tot morgen!

Vrijdag

De laatste dag van BK 2014 is aangebroken en terwijl het peloton de Champs-Élysées opjakkerd, kan de week tot een climax komen.

Vrijdag is wel de dag van de krakers, waarin de docenten hun grootste acts uit de hoge hoed toveren. Helaas is de opstartsnelheid van de groep wederom niet optimaal, waardoor er het nodige wordt misgelopen. Ondergetekende toogt naar departement schrijven, waar hij zich stort op het maken van dialogen. De rest van de groep fladdert wat rond en komt onder andere bij dans en muziek terecht. Vooral de muziek kon bij Wim op erg veel enthousiasme rekenen, niet in de laatste plaats omdat hij zo brak als een picknickmandje was.

Tijdens de pauze blijkt dat Michel en Carlo het kamp zijn binnen gehengeld. Met name Michel drukt meteen zijn stempel op de groep door, bij een poging de bal te vangen, op geheel eigen wijze de Ieberenplas in te stormen.

Het Tessa-vraagstuk blijkt nog niet volledig te zijn opgelost, wat natuurlijk ook weer de nodige verwarring teweeg brengt. Al mag dat natuurlijk de pret niet drukken!

Uiteindelijk kunnen wij terugkijken op een wederom zeer geslaagde week, waarin er, ondanks het gaandeweg afnemende energiepeil gedurende de week, er weer vol is werk geschopt. De magie van BuitenKunst is andermaal bevestigd doordat er tijdens de week weer een hoop nieuwe, leuke en boeiende mensen zijn ontmoet.

Wat valt er verder nog te zeggen? Het was weer een week die precies zo is gelopen als gedacht, maar wederom overliep van de onverwachte, heerlijke momenten.

Geniet van de laatste avond en hopelijk brengt het jullie al het moois waar jullie op hopen.

Namens de huisschrijver en uit de grond van zijn hart: BEDANKT!

Zaterdag